Healing Blooms of Fading Memory

ქრობადი მეხსიერების მკურნალი ყვავილები
ნაილი ვახანია და ზურა შეყელაშვილი
14/06- 13/07/2024

The Why Not Gallery მოხარულია წარმოგიდგინოთ გამოფენა „ქრობადი მეხსიერების მკურნალი ყვავილები“, რომელიც შედგება ნაილი ვახანიას ნახატებისა და ზურა შეყელაშვილის ხეში გამოთლილი ქანდაკებებისგან.

ნაილი ვახანიას ნამუშევრებში ფოკუსი ერთი შეხედვით უმნიშვნელოსა და ბანალურზეა - მინდვრის სარეველა ბალახებსა და მცენარეებზე, რომელიც თითქოს ყველა გაველურებულ მდელოზე გვხვდება; გაცრეცილი ნაჭრების ნაკუწები, ყველას ბებიას რომ აქვს და მივიწყებულ სკივრშია დაუდევრად ჩაყრილი. თუმცა, ამ დეტალების ქაღალდზე სათუთად გადმოტანით, ყველა წვრილმანზე მზრუნველი მზერის მიპყრობით, რაღაც ბევრად ჯადოსნურისა და მნიშვნელოვნის დაკავშირება ხდება. უეცრად აღმოჩნდება, რომ სავალი გზის პირას ამოსული ბალახი, მართლაც რომ ჯადოსნურია და ათასგვარ ტკივილსა თუ შიშს კურნავს; თურმე, უხსოვარი დროის ცოდნას ატარებს, იმ ხალხურ სიბრძნეს, რომელსაც მეცნიერული დასტური მხოლოდ ახლა თუ ეწევა. ნაილის ნამუშევრები მცდელობაა ალტერნატიული მოდუსი წარმოადგინოს - ცხოვრებაში ნავიგირების, მკურნალობის და გადარჩენის, თუნდაც.

ნაილი ვახანიასთვის, როგორც ხელოვანისთვის, რომლის ყოველდღიურობას ურბანული ქაოსი ქმნის: ქალაქის მტვერი და ბუღი, ,,…ადამიანთა გაუცხოება ერთმანეთისადმი და გარემოსადმი, სადაც, თითქოს პასუხისმგებლობა ჰაერში იფანტება...” მისი სახელოვნებო პრაქტიკა ერთგვარი წინააღმდეგობის გაწევის აქტია - უშუალო გარემოს გაცნობიერებული ჩანაცვლებაა. და მართლაც, წარმოდგენილ ნახატებს ანაქრონისტული განცდა დაყვება; დროის შეგრძნება გამქრალია, ხელოვანი პარალალურ, ჯადოსნურ სამყაროებში გვამოგზაურებს.

ინტროსპექციული სენტიმენტები, რომელიც ნაილი ვახანიას ნამუშევრებში მოულოდნელად ამოიკითხება და თითქოს მოტივად გასდევს მის შემოქმედებას, ამავდროულად ზურა შეყელაშვილის ქანდაკებებში პოულობს გამოძახილს. სივრცეში მოფანტული ხეში გამოთლილი ძვლის ფორმები კუნძულებად გადაიქცევა, სადაც ცალკემდგომი სახლები ამოიკვეთება. სახლი, როგორც თავშესაფარი, საკუთარი მოწყვლადობის დამცავი ჯავშანი, ფარი დაუპატიჟებელი მზერის მოსაგერიებლად, რომელიც ამავდროულად სიმყიფის განცდითაა გაჯერებული. ‘დაკარგვა უღრან ტყეში, საკუთარ თავთან მარტო დარჩენის, საკუთარ თავში დაკარგვის, გზის დაკარგვის სიმბოლო. ასევე საკუთარ თავთან მარტო დარჩენის მეტაფორა.’- განმარტავს ხელოვანი.

ვახანიას და შეყელაშვილის ნამუშევრები ერთმანეთთან დიალოგში იკვლევს განკურნების, მეხსიერების და ინტროსპექციის თემებს და იწვევს მაყურებელს მოგზაურობაში ჯადოსნურ სამყაროებსა და ფსიქოლოგიურ პეიზაჟებში.


***

ნაილი ვახანიას ნამუშევრების უმრავლესობა ხელოვანის მოგზაურობის დროს, პროექტ “საქართველოს მლხენელები“ ფარგლებში, ზემო აჭარასა და ჯავახეთში სტუმრობით ინსპირირებულმა შეიქმნა. პროექტის ინიციატორი ხელოვანი ნინი ხუროშვილია და იგი მიზნად ისახავდა იმ ზეპირსიტყვიერი ცოდნების კვლევასა და დოკუმენტირებას, რომელიც საუკუნეების მანძილზე მთის ხალხისა და პერიფერიაში მცხოვრები ეკომიგრანტებისთვის სასიცოცხლო მნიშვნელობის ინფორმაციას წარმოადგენდა.

ზურა შეყელაშვილის ნამუშევრებს წარმოვადგენთ “Dedicace Gallery”-სთან თანამშრომლობით.


The Why Not Gallery is glad to present ‘Healing Blooms of Fading Memory’, an exhibition featuring drawings by Naili Vakhania and wooden sculptures by Zura Shekelashvili.

Naili Vakhania’s works focus on the seemingly insignificant and mundane—grasses and plants found in any wild meadow, the scraps stuffed into a forgotten chest tucked away in everyone's grandmother's chest. By casting a tender gaze on these and carefully illustrating each detail, Vakhania reveals their most magical and profound dimension. Ordinary roadside grass transforms into a healer of numerous pains and fears, embodying ancient folk wisdom only now being validated by science. The drawings are an attempt to present an alternative modus operandi - to navigate life, to heal and survive, even.

For Vakhania, an artist immersed in urban chaos, ‘where alienation and a lack of responsibility prevail’, her artistic practice is an act of resistance. She consciously replaces her immediate environment with a timeless, magical realm, inviting viewers into parallel worlds through her anachronistic paintings.

These introspective themes resonate with Zura Shekelashvili’s wooden sculptures. Scattered throughout the space, his bone-like shapes carved into wood create islands, each featuring a desolate house. These houses pose as shelters and protective armour for vulnerability, simultaneously fragile yet resilient against uninvited scrutiny. ‘Getting lost in a dense forest symbolizes being alone with oneself, a metaphor for self-exploration and solitude’, explains Shekelashvili.

Together, Vakhania’s drawings and Shekelashvili’s sculptures explore themes of healing, memory, and introspection, inviting viewers to a journey through magical worlds and inner landscapes.

***
Most of Naili Vakhania's exhibited works were inspired by her visit to Upper Adjara and Javakheti during the artist's travels, within the framework of the project ‘Healers of Georgia’. The initiator of the project is the artist Nini Khuroshvili, and it aimed to research and document the oral knowledge, which for centuries was vital source of information for mountain people and eco-migrants living in the periphery.

Zura Shekelashvili’s sculptures are presented in collaboration with the ‘Dedicace Gallery’.