ფოტოები : სანდრო სულაბერიძე
ბოდიში, ყვავილები არ გვაქვს
თამარ გურგენიძე
ნატა ვარაზი
ლოლა
თამარა ლორთქიფანიძე
გვანცა ჯიშკარიანი
5 თებერვალი- 15 მარტი, 2022
The Why Not Gallery წარმოგიდგენთ ჯგუფურ გამოფენას : ბოდიში, ყვავილები არ გვაქვს.
გამოფენა შედგება ახალგაზრდა ქალი ხელოვანების, თამარ გურგენიძე, ნატა ვარაზი, ლოლა, თამარა ლორთქიფანიძე და გვანცა ჯიშკარიანის ნამუშევრებისგან და მსჯელობს საკითხვებზე თუ რას ნიშნავს იყო ქალი პატრიარქალურ კულტურაში; მოლოდინები, რომლებიც უნდა გაამართლო, როლები, რომელიც უნდა მოირგო, ფორმები, რომლებშიც უნდა მუტირდე და სურვილები, რომელიც უნდა აასრულო.
თუმცა, იმის ნაცვლად, რომ ეს თითქოსდა ჭეშმარიტებები, წარმოჩინდეს იდეალებად, გამოფენილი მხატვრები, თავიანთი ძლიერი ენერგიებითა და თვითმყოფადი, ჩამოყალიბებული ხელმოწერით, ეჭვქვეშ და თავდაყირა აყენებენ ამ მოცემულობებს.
ესაა ემოციური და გულწრფელი მოგზაურობა თაობის ტრავმებსა და განკურნების გზების ძიებაში, აბსურდულ ჰარმონიაში სილამაზესა და საბედისწერო საფრთხესთან, ქალური სოლიდარობის პოეზიასა და სენტიმენტალურობაში.
ლოლა
უკიდურესად ინდივიდუალური ხელწერა თუ თვითმყოფადი შესრულების ტექნიკა ის უმნიშვნელოვანესი ფაქტორია, რომელმაც ახალგაზრდა ხელოვან ლოლას შემოქმედებითი იდენტობა განსაზღვრა.
დამახასიათებელ ფერთა პალიტრაში და უკიდურესად კომპლექსურ სტრუქტურებში ამოკითხული სიმბოლიზმი ლოლას ნამუშევრებს მაგიურ ელფერს სძენს.
ხელოვანი ბევრს ექსპერიმენტირებს მასალებში, მასშტაბებსა თუ ნამუშევრების წარმოდგენის ხერხებზე. იყენებს ნაპოვნ ნივთებს, იმეორებს ორგანულ ფორმებს, ხატავს კედელზე და ამგვარად გამოწვევას უცხადებს კომფორტის ზონის მიღებულ ნორმებს.
ნატა ვარაზი
ნატა ვარაზი (დ. 1991) ახალგაზრდა თვითნასწავლი მხატვარია. მიუხედავად იმისა, რომ იგი ხელოვანების ოჯახიდან არის, პირველადი განათლება იურისპრუდენციაში მიიღო. თუმცა, მისი დახვეწილი ხელწერა, კარგად გააზრებული ფერთა პალიტრა და სრულყოფილებისადმი ასეთი სწრაფვა, ნაკლებად ტოვებს აკადემიური ხატვის არცოდნის შთაბეჭდილებას. გამოფენა მისი ნამუშევრების პირველი საჯარო პრეზენტაციაა.
‘ნამუშევრების ეს სერია კონკრეტული ემოციების გარშემოა შექმნილი. ვცდილობდი მომენტალური შეგრძნებების და ემოციების ვიზუალიზაციას, ასე ვთქვათ, მათთვის ფიზიკურობის მინიჭებას. თითქმის ყველა ნამუშევარში მყარი და რბილი მატერიები ერთადაა წარმოდგენილი და თანაარსებობს. მეტალის საყრდენები სტაბილურობისა და დაცულობის სიმბოლოდ მიმაჩნია, ხოლო თხევადი და ჰაეროვანი სუბსტანციები - სენსიტიურობის და ემოციურობის. ამით ჩემი, როგორც ქალის ხასიათის გადმოცემას ვცდილობდი, სადაც სიმძიმე და სიმსუბუქე, და სხვა ურთიერთსაწინააღმდეგო თვისებები ერთმანეთს არა მარტო არ გამორიცხავს, არამედ ავსებს კიდეც.’- ნატა ვარაზი.
თამარა ლორთქიფანიძე
თამარა ლორთქიფანიძე ახალგაზრდა ხელოვანია, რომელიც ბარსელონაში ცხოვრობს. იგი სწავლობდა თბილისის სახელმწიფო სამხატვრო აკადემიის მულტიმედიური დიზაინის ფაკულტეტზე და ბევრი ექსპერიმენტი ჩაატარა სხვადასხვა მედიაში, სანამ საკუთარი ვიზუალურ ენა ფერწერაში ი