ნინო ელიაშვილი | ოლის ინტერვიუები
ავტორი : ოლი ქვათელაძე
რა არის შენთვის ხელოვნება და არის თუ არა რაიმე კონკრეტული მოვლენა, რომელმაც მხატვრობას დაგაკავშირა?
კონკრეტულ მოვლენას ვერ ვიხსენებ, ადრეული ასაკიდან ხატვას ყველაზე მეტ დროს ვუთობდი და ამიტომ ჩემი პროფესია განხილვის საკითხი არასდროს ყოფილა. რაც შეეხება იმას თუ რა არის ჩემთვის ხელოვნება, ვიტყვი რომ ეს არის ადგილი, სადაც ყველაზე თავისუფალი ვარ, ხელოვნება ერთგვარი თვითგამოხატვაა მედიტაცია და თერაპიაც, ეს არის სამყარო, სადაც თავს ყველაზე კომფორტულად ვგრძნობ.
როგორ ფიქრობ, მხატვრისთვის რა უფრო საჭიროა ინტუიცია თუ აკადემიური განათლება?
ამ საკითხზე ბევრჯერ მიფიქრია, სერიოზული აკადემიური განათლება მაქვს და ხანდახან ვხვდები , რომ სწორედ ამის გამო, ძალიან რთულია ტექნიკური მხარისგან განთავისუფლდე, რთულია არაფერმა იმოქმედოს შენზე, ხანდახან ვამჩნევ, რომ ნამუშევრის შექმნის პროცესში ძალაუნებურად ფორმისკენ მიმიწევს ხელი, მინდა რომ ფორმა ამოვწიო, რადგან ამაზე მართლაც ბევრი მაქვს ნამუშევარი, თუმცა მაინც ვცდილობ ოქროს შუალედი დავიჭირო, გამოვიყენო ის, რაც მაქვს ნასწავლი და ამავდროულად ვიყო თავისუფალი.
არის თუ არა შენი ნამუშევრები წინასწარ განსაზღვრული კანონების შედეგი, თუ ჯერ იწყებ ხატვას და პროცესში ფიქრობ საბოლოო სახეზე?
აკვარელში მუშაობისას წინასწარ მაქვს წარმოდგენილი რა მინდა რომ მივიღო, რადგან თითონ მასალაა დაუმორჩილებელი, რაც შეეხება აკრილს და ზეთს აქ ვცდილობ, რომ ჩანახატის გარეშე პირდაპირ წამოვიღო ემოციები, ამიტომ არის ნამუშევრები, რომელიც ზეთში და აკრილშია შესრულებული უფრო ფერადი და მრავალტონიანი ვიდრე აკვარელი, თუმცა გამუდმებით ვცვლი მეთოდს და მიდგომას, ასე რომ ხვალ რას დავხატავ არ ვიცი.
რა ხდის გამორჩეულს მხატვრის ხელწერას?
ჩემი აზრით, მთავარი არის საკუთარ თავზე მუშაობა, ამ მუშაობიდან მიდიხარ იქამდე, რაც მარტო შენია, აქ ჩნდება ინდივიდუალიზმი, ეს ძალიან მნიშვნელოვანია ჩემთვის. ამ ეტაპზე, აკვარელის სერიებზე მუშაობისას ვცდილობ ის ტექნიკური მიდგომა, რაც აკვარელისთვის არის სახასიათო, შემოვატრიალო, გავხადო მინიმალისტური, ერთ ტონიანი და ასე ვაჩვენო ემოცია და ფორმა.