კახა ბერელიძე | ოლის ინტერვიუები
ავტორი : ოლი ქვათელაძე
მოგვიყევი შენს შესახებ, როდის და რატომ დაიწყე ხატვა?
ბავშვობიდან მოყოლებული ვხატავ, არასდროს წარმომედგინა სხვა რამეს თუ გავაკეთებდი. 2010 -2014 წლებში ვსწავლობდი სამხატვრო აკადემიაში, ფერწერის ფაკულტეტზე, კოტე სულაბერიძის ჯგუფში. მთელი ეს პერიოდი და მას შემდეგ ვხატავდი, ვმონაწილეობდი სხვადასხვა პროექტებში, ბევრი ჯგუფური თუ სოლო პროექტები მქონდა. აკადემიის დამთავრების შემდეგ, მუშაობა ჩემი პროფესიით გავაგრძელე. ასევე ვაკეთებდი სხვადასხვა დიზაინს, კინოხელოვნებაც საინტერესო აღმოჩნდა ჩემთვის, აქ უკვე ვმუშაობდი როგორც დამდგმელი მხატვარი. ამ ყველაფრის პარალელურად ვმუშაობდი საფრანგეთში, იქ მაქვს სახელოსნო და ცოტახნის წინ სახელოვნებო რეზიდენციამ გამიფორმა კონტრაქტი, ბოლო ორი წელი საფრანგეთში ვმუშაობ.
დაახლოებით ოთხი თვეა რაც საქართველოში დავბრუნდი, პანდემიის დროს საფრანგეთში რამდენიმე პროექტი შეჩერდა და გადავწყვიტე აქ გამეგრძელებინა ჩემი საქმის კეთება.
კახა, როგორც ვიცით მუშაობ ბევრი სხვადასხვა მიმართულებით, მაინტერესებს სად გრძნობ თავს უფრო კომფორტულად და რა განიჭებს ყველაზე დიდ სიამოვნებას შენს საქმიანობაში?
ძირითადად ვხატავ, თუმცა ასევე ვმუშაობ ბევრი სხვა მიმართულებით, მაგალითად ინტერიერის დიზაინში ვმუშაობდი. ცოტა ხნის წინ გავაკეთე ჩემი პირველი ქანდაკება, მანამდე ინსტალაციების კეთებით ვიყავი დაკავებული. ვფიქრობ, რომ როცა მხატვარი ხარ ნებისმიერ მედიასა და მასალაში შეგიძლია მუშაობა, მთავარია იცოდე ფორმის სპეციფიკა. ინსტალაცია პირველად აკადემიაში გავაკეთე, ერთ-ერთ პროექტში მივიღე მონაწილეობა და გადავწყვიტე ტილო ცოტახნით გვერდზე გადამედო, მაშინ მომეწონა ის, რომ ყველა ინსტალაციაში ვხმარობდი განათებას და ამ კუთხით მუშაობა ძალიან საინტერესო აღმოჩნდა ჩემთვის. ყველაზე დიდ სიამოვნებას ნებისმიერ სფეროში ექსპერიმენტები და საკუთარი თავის გამოწვევა მანიჭებს.
ფიქრობ, რომ საფრანგეთში გამგზავრებამ და ფრანგული კულტურის უფრო ახლოს გაცნობამ შენს შემოქმედებაში ან ხელწერაში შეცვალა რაიმე?
საფრანგეთი და ზოგადად ქვეყნის ცვლა, ყოველთვის იწვევს სხვა ცვლილებებსაც: ემოციებს, განწყობებს და განცდებს გადაასხვაფერებს. მიუხედავად იმისა, რომ ფრანგული სახელოვნებო სფერო საკმაოდ დისტანცირებულია თავისი კულტურული ანალოგებისგან, მე პირიქით ცოტა სიძველეში ვიყავი გადავარდნილი, შედარებით უფრო ფიგურატიული იყო ჩემი ნამუშევრები, სწორედ მაგ პერიოდში გავაკეთე ყველაზე სიმბოლისტური სერია ზეთში